در روستای مادری سنگ قبری توی امامزاده روستا هست که همیشه باعث تاسف من میشه. اونجا جوانی به خواب ابدی رفته که روی سنگ قبرش نوشته روز 22 بهمن 57 دقایقی قبل از اعلام پیروزی انقلاب شهید شده. گاهی اوقات که به سختیهایی که تو این 35 سال متحمل شدیم فکر میکنم، ناخودآگاه یاد اون جوان شهید میافتادم. اینکه برای رسیدن به آزادی من و امثال من از جان شیرین گذشتند و افسوس که این فداکاری هیچ ثمری نداشت. به راستی نسل جوان امروزی چقدر از سرنوشت نسل پر شور قبلی خبر داره؟
سلام سپیدارجان...اون جوونای نازنین دیروز.. امروز رو ندیدن...اما ممکنه صدای امروز خیلیارو بشنون که میپرسن..چرا انقلاب کردید؟ ...چرا فکرنکردید که نسل امروز رو درچه موقعیتی قرارمیدید؟..
...بله..دیگه خیلی از مفاهیم در نزد جوونای امروز بی اعتبار شده!..دیگه از خود گذشتگی و جانفشانی برای رسیدن به هدفهای اجتماعی و انسانی مثل آزادی ..معنایی نداره...اونهم فقط بفاصله سی و اندی سال که این ها جزو بارزترین ویژگیهای انسانی و انقلابی تلقی میشد...
در روستا ها هم مگر انقلاب شده بود؟
تو روستای مدنظر من بیشتر جوون ها سیاسی بودن. درگیری های مسلحانه هم بین گروه ها اتفاق می افتاده.
سلام
هیچی ندارم که بگم راستش!
فقط حیف....
سلام
حیـــــــــــــــف به جان های آزاده